بنابر برخی از روایات، او دهقا ن زاد ه ای ایرانی بود که روزبه نام داشت و درکودکی بر آ یین زردشت بود و در نوجوانی به دین مسیحیت درآمد و به شام سفر کرد و به شاگردی روحانیون مسیحی درآمد. چون پیشگویی مسیحیان را درباره ظهور پیامبری در سرزمین عر بها شنید، به حجاز آمد؛ اما به دست قبیله بنی کلب اسیر و به بردگی گرفته و به مردی از بنی قریظه فروخته شد و همراه او به مدینه آمد. در مدینه پیامبر اکرم(ص) را دید و به او ایمان آورد. پیامبر(ص)او را از خواجه اش خرید، آزاد کرد و سلمان نام داد.
سلمان در دوران حیات پیامبر(ص) از یاران بزرگ و مورد علاقه ایشان بود تا جایی که پیامبر(ص) دربار ه اش فرمود: سلمان از ما اهل بیت است. او درغزو ه های پیامبر حضور داشت و ماجرای پیشنهاد وی برای کندن خندق در نبرد احزاب که به شکست مشرکان انجامید، مشهوراست. او پس از رحلت پیامبر(ص)، در شمار یاران علی بن اب یطالب(ع) قرار گرفت. با جریان سقیفه مخالف بود ولی پس از انتخاب ابوبکر و پس از آن عمر به خلافت، با آ نها همکاری کرد. در زمان حکومت خلیفه دوم، حاکم مدائن شد. با این حال زنبیل می بافت و از دسترنج خودش روزی می خورد. سلمان فارسی، پس از عمری طولانی در سال ۳۶ هجری در شهر مدائن رحلت کرد. مدفن وی در مدائن به بقعه سلمان پاک مشهور است.
با سپاس از : خبر نامه زامیاد
